به گزارش پایگاه خبری پارس نماد داده ها، طی دو سال گذشته، ترکیب منابع درآمدی دولت در بودجه عمومی کشور دستخوش تغییر مهمی شده است. درآمدهای مالیاتی کشور اکنون بیش از دو برابر درآمدهای نفتی ثبت شده در بودجه است؛ تغییری که اگرچه از منظر ثبات مالی و برنامه‌ریزی بلندمدت قابل دفاع است، اما چالش‌ها و تبعات خاص خود را نیز به همراه دارد.

تغییر در تراز درآمدی: مالیات جلوتر از نفت

بررسی بودجه‌های سنواتی نشان می‌دهد: در سال 1402، درآمدهای مالیاتی حدود 950 هزار میلیارد تومان ثبت شده بود، در حالی که درآمد نفتی تحقق‌یافته، در بهترین برآوردها، کمتر از 400 هزار میلیارد تومان بوده است. بر این اساس درحالی که 40 درصد مناب بودجه مرتبط با مالیاتی بوده سهم درامدهای نفتی فقط 20 درصد بوده است. در لایحه بودجه 1403 نیز سهم مالیات از منابع عمومی بیش از 40 درصد تعیین شده، در حالی که درآمدهای نفتی سهمی در حدود 20 تا 25 درصد دارند. این نسبت نشان می‌دهد که ساختار بودجه عمومی کشور به‌طور رسمی از وابستگی سنتی به نفت در حال فاصله گرفتن است.

تحلیل: عبور از نفت؛ ضرورتی که بالاخره جدی گرفته شد

سال‌هاست که کارشناسان اقتصادی از ضرورت قطع وابستگی بودجه کشور به نفت سخن می‌گویند؛ وابستگی‌ای که دولت‌ها را در برابر نوسانات جهانی قیمت نفت و تحریم‌های خارجی به شدت آسیب‌پذیر کرده است. اکنون، با تمرکز بیشتر دولت بر درآمدهای مالیاتی – به‌ویژه از طریق توسعه پایه‌های مالیاتی جدید مانند مالیات بر مجموع درآمد، مالیات بر سوداگری، مالیات از پلتفرم‌ها و مشاغل پردرآمد – گامی عملی در این مسیر برداشته شده است. این روند، از نظر اصول اقتصادی، حرکتی در جهت پایداری بودجه، شفافیت اقتصادی و عدالت مالیاتی محسوب می‌شود.