به گزارش پایگاه خبری پارس نماد داده ها، مازوت‌سوزی برای تأمین برق در نیروگاه‌ها به دلایل مختلفی انجام می‌شود، که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

کمبود گاز طبیعی در فصول سرد: در فصل زمستان و هنگام افزایش مصرف گاز برای گرمایش خانگی، میزان گاز قابل دسترس برای نیروگاه‌ها کاهش می‌یابد. در این شرایط، نیروگاه‌ها به‌ناچار به سوخت‌های جایگزین مانند مازوت روی می‌آورند. هزینه کمتر نسبت به برخی سوخت‌های دیگر: برای بعضی کشورها و نیروگاه‌ها، مازوت به دلیل قیمت کمتر و دسترسی آسان، گزینه‌ای مقرون‌به‌صرفه است.

مشکلات زیرساختی در تأمین گاز: در برخی مناطق، زیرساخت‌های لازم برای انتقال و ذخیره گاز طبیعی به اندازه کافی توسعه نیافته است، و مازوت به‌عنوان سوختی که آسان‌تر قابل ذخیره و انتقال است، جایگزین می‌شود.

نیاز فوری به تأمین برق در زمان‌های پیک: در زمان‌های اوج مصرف، نیروگاه‌ها ممکن است برای جبران کمبود برق تولیدی از مازوت استفاده کنند تا تولید برق افت نکند.

استفاده از نیروگاه‌های قدیمی: برخی نیروگاه‌های قدیمی‌تر که بهینه‌سازی نشده‌اند، تنها برای استفاده از سوخت مازوت طراحی شده‌اند و تغییر سیستم آنها به گازسوزی یا انرژی‌های پاک نیازمند هزینه و زمان زیادی است.

با وجود این دلایل، استفاده از مازوت پیامدهای زیست‌محیطی زیادی دارد و کشورهای مختلف در حال جستجوی راهکارهایی برای کاهش یا حذف آن از چرخه تولید برق هستند.

چه راهکارهایی برای کاهش آلودگی ناشی از مازوت‌سوزی وجود دارد؟

برای کاهش آلودگی ناشی از مازوت‌سوزی چندین راهکار وجود دارد:

استفاده از فیلترهای پیشرفته: نصب فیلترهای صنعتی مانند فیلترهای الکترواستاتیک و سیستم‌های جذب گوگرد (مانند اسکرابرها) می‌تواند انتشار آلاینده‌ها را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

تغییر سوخت به منابع پاک‌تر: جایگزینی مازوت با سوخت‌های کم‌ضررتر مثل گاز طبیعی یا انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند آلودگی را به شدت کاهش دهد.

بهبود کیفیت مازوت: با پالایش و بهبود کیفیت مازوت و کاهش گوگرد و ترکیبات آلاینده‌ی آن، میزان آلودگی حاصل از سوختن مازوت کمتر می‌شود.

مدیریت و نظارت بر مصرف: پایش و نظارت دقیق بر میزان و نحوه مصرف مازوت در صنایع و نیروگاه‌ها و اجرای استانداردهای سخت‌گیرانه‌تر برای کاهش آلودگی کمک می‌کند.

توسعه تکنولوژی‌های نوین: استفاده از فناوری‌های جدید مانند احتراق کنترل‌شده و احتراق چندمرحله‌ای می‌تواند میزان آلاینده‌های تولید شده را کاهش دهد.

این راهکارها می‌توانند به کاهش آلودگی ناشی از مازوت‌سوزی کمک کنند و تأثیرات منفی آن بر محیط زیست و سلامت انسان‌ها را کاهش دهند.

تامین برق در یک کشور درحال توسعه چگونه است؟

تأمین برق در بسیاری از کشورهای در حال توسعه معمولاً با چالش‌ها و مشکلات متعددی همراه است. از جمله:

زیرساخت‌های قدیمی و ناکافی: شبکه‌های برق‌رسانی در بسیاری از این کشورها فرسوده و ناکارآمد هستند و نیاز به نوسازی و بهینه‌سازی دارند. قطعی‌های مکرر برق و نوسانات ولتاژ نیز از مشکلات رایج هستند.

وابستگی به سوخت‌های فسیلی: به دلیل محدودیت منابع و فناوری، بسیاری از این کشورها برای تولید برق به سوخت‌های فسیلی مانند مازوت، زغال سنگ و گاز طبیعی وابسته‌اند که آلاینده بوده و به محیط زیست آسیب می‌زند.

مشکلات تأمین منابع انرژی: نبود منابع گازی کافی یا دشواری در واردات سوخت‌ها، تولید برق را در برخی کشورها محدود کرده و هزینه‌ها را بالا می‌برد.

کمبود سرمایه و فناوری: سرمایه‌گذاری برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر یا ایجاد نیروگاه‌های مدرن در این کشورها محدود است. این مسئله مانع انتقال به منابع انرژی پاک‌تر و پایدارتر می‌شود. تقاضای رو به رشد: با رشد جمعیت و صنعتی‌شدن تدریجی، تقاضا برای برق به سرعت افزایش می‌یابد، اما زیرساخت‌ها قادر به پاسخگویی به این تقاضا نیستند.

سرمایه‌گذاری ناکافی در انرژی‌های تجدیدپذیر: به دلیل محدودیت بودجه و حمایت‌های ضعیف، انرژی‌های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی کمتر توسعه یافته‌اند، هرچند در حال رشد است.

به طور کلی، تأمین برق پایدار و مطمئن در کشورهای جهان سوم نیازمند بهبود زیرساخت‌ها، جذب سرمایه و انتقال به انرژی‌های پاک است تا بتوانند نیازهای جمعیت رو به رشد خود را به‌درستی پاسخ دهند.

ایا ایران یک جهان سومیست؟

اصطلاح "جهان سوم" دیگر به‌طور رسمی در محافل بین‌المللی استفاده نمی‌شود و جای خود را به تعابیر دقیق‌تر مانند کشورهای در حال توسعه یا کشورهای با درآمد پایین و متوسط داده است. این تغییر به دلیل ماهیت مبهم و منفی این اصطلاح است.

اما برای ارزیابی وضعیت توسعه‌یافتگی ایران، می‌توان به معیارهایی مانند اقتصاد، زیرساخت‌ها، آموزش، بهداشت، فناوری، و شاخص‌های توسعه انسانی نگاه کرد. ایران در برخی جنبه‌ها پیشرفت‌های قابل‌توجهی داشته است؛ برای مثال:

آموزش و بهداشت: دسترسی به آموزش و خدمات بهداشتی در ایران نسبتاً گسترده است و شاخص‌های بهداشتی و آموزشی آن در سطح قابل‌قبولی قرار دارد.

اقتصاد و منابع طبیعی: ایران یکی از بزرگترین منابع نفت و گاز جهان را در اختیار دارد، اما چالش‌هایی مانند تحریم‌های بین‌المللی، تورم، و وابستگی به درآمد نفتی توسعه اقتصادی آن را محدود کرده‌اند.

فناوری و صنعت: در برخی زمینه‌ها مانند صنعت دفاعی و فناوری هسته‌ای، ایران به سطحی از خودکفایی رسیده است. اما در بسیاری از فناوری‌های نوین و زیرساخت‌های دیجیتال هنوز به سطح کشورهای پیشرفته نرسیده است.

شاخص‌های توسعه انسانی: ایران در شاخص توسعه انسانی (HDI) در رده کشورهای با توسعه انسانی بالا قرار دارد، اما این رتبه با کشورهای پیشرفته فاصله دارد. در کل، ایران یک کشور در حال توسعه محسوب می‌شود که در بعضی زمینه‌ها با چالش‌های جهان سومی روبه‌روست و در برخی دیگر به پیشرفت‌های قابل توجهی دست یافته است.

چرا ایران راهکارهای بهتری برای تأمین پایدار برق ارائه نمی‌کند؟

ایران در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای بهبود روش‌های تأمین برق داشته، اما چالش‌های خاصی پیش روی این تغییرات وجود دارد. برخی از دلایل اصلی که مانع ارائه و اجرای راهکارهای بهتر برای تأمین برق شده‌اند، شامل موارد زیر است:

وابستگی به سوخت‌های فسیلی: با توجه به اینکه ایران از بزرگترین تولیدکنندگان نفت و گاز است، وابستگی زیادی به این منابع برای تولید برق وجود دارد. این منابع برای ایران در دسترس‌تر و ارزان‌تر از سوخت‌های جایگزین یا فناوری‌های نوین است، بنابراین زیرساخت‌ها همچنان بر پایه سوخت‌های فسیلی بنا شده‌اند.

تحریم‌های بین‌المللی: تحریم‌های اقتصادی و محدودیت‌های مالی باعث شده‌اند که دسترسی به فناوری‌ها و تجهیزات پیشرفته برای تولید انرژی پاک و بهینه‌سازی شبکه برق محدود باشد. همچنین تحریم‌ها مانع از جذب سرمایه‌گذاری خارجی در بخش انرژی شده است که می‌تواند به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر کمک کند.

کمبود بودجه و منابع مالی: ساخت و توسعه نیروگاه‌های مدرن، زیرساخت‌های انتقال برق کارآمد و پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر نیازمند بودجه و سرمایه‌گذاری‌های کلان است. کمبود منابع مالی باعث شده که این پروژه‌ها یا به تعویق بیفتند یا با سرعت کندی پیش بروند.

افزایش تقاضا و مدیریت ناکارآمد مصرف: رشد جمعیت و گسترش صنعت باعث افزایش تقاضای برق شده است. همچنین مدیریت مصرف و سیاست‌های بهینه‌سازی انرژی، مانند تشویق به مصرف بهینه یا استفاده از فناوری‌های کاهش مصرف انرژی، به اندازه کافی اجرایی نشده‌اند.

توسعه ناکافی انرژی‌های تجدیدپذیر: هرچند ایران پتانسیل بالایی برای توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر مانند خورشیدی و بادی دارد، اما سرمایه‌گذاری در این بخش‌ها کافی نبوده است. نبود سیاست‌های پایدار و حمایتی برای تشویق به استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر نیز یکی از دلایل اصلی عقب‌ماندگی در این حوزه است.

چالش‌های مدیریتی و بوروکراسی: پیچیدگی‌های مدیریتی و بوروکراتیک نیز موجب تأخیر در تصمیم‌گیری‌ها و اجرای پروژه‌ها شده و از نوآوری‌های مؤثر در صنعت برق جلوگیری می‌کند.

به‌طور کلی، اگرچه راهکارهایی مانند گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر و بهینه‌سازی مصرف برق در ایران مطرح شده، اما تا تحقق آن‌ها، رفع چالش‌های اقتصادی، مدیریتی و تکنولوژیک ضروری است.(پارس نماد)

انتهای پیام/ خبرنگار پایگاه خبری پارس نماد